رامین پرچمی و امین حیایی دو هنرپیشه از یک نسل. یکی در کنار مردم ایستاد و حبس و بند و تحریم را از جانب حکومت به جان خرید و برای خود قصری ساخت در میان قلب ملت. یکی به ملت پشت کرد و لعن و نفرین و تحریم را از جانب مردم به جان خرید بلکه برای خود قصری بسازد و لقمه ای نان چربتر جلویش بیاندازند حکومتیان.
محمد رضا شجریان، بهمن قبادی، سیمین بهبهانی و بسیاری دیگر از هنرمندان، ثابت کردند که قصرشان در دل ملت، شریف ترین و با ارزش ترین داشته آنهاست و بدین سان خواهند ماند. ثابت و استوار و جاودان. آن بزرگان درس دادند به جوانتر ها که چگونه قدر خود بدانند و چگونه با همراه شدنشان، همراه باشند بر درد مشترک. برخی آموختند و شرف را پیشه کردند و برخی معلمی دیگر گزیدند. معلمی چون داوود رشیدی یا محمد رضا شریفی نیا. در بساط آنان، شرف واژه ای غریب بود. شاگردانشان هم بهره ای نبردند.
تفاوت رامین پرچمی و امین حیایی، تفاوت رامین و امین، تفاوت شرف است و . . .